Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

Μπορεί το κουδούνι να έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να κτυπάει, μπορεί οι παιδικές φωνές, τα τραγούδια και τα λόγια του δάσκαλου να μην ακούγονται πλέον, όμως σε μας τους παλιότερους, μόλις συναντάμε αυτά τα κτίρια όλα αυτά επανέρχονται στις μνήμες μας.

Κάθε φορά που τα αντικρίζουμε, νοιώθουμε αν μη τι άλλο, μια βαθειά υποχρέωση, αυτά τα κτίρια που στέγασαν τα πρώτα μαθητικά μας χρόνια και τις παιδικές μας αναμνήσεις, να μη τα αφήσουμε να ρημάξουν και να καταρρεύσουν, αλλά να τα αξιοποιήσουμε κατάλληλα για να αποτελέσουν κυψέλες παράδοσης, πολιτισμού και ιστορίας για την κάθε τοπική κοινότητα..

Άλλωστε όλα αυτά τα εμβληματικά κτίρια των παλιών δημοτικών σχολείων- πολλά από τα οποία είναι πέτρινα στολίδια- αποτελούν ούτως ή άλλως ένα κομμάτι της ιστορίας των χωριών μας.

Υπάρχουν ανά τη χώρα τρανά παραδείγματα, όπου αυτοί οι χώροι χάρη στη φαντασία και το μεράκι των τοπικών κοινωνιών, αλλά και τη στήριξη της Αυτοδιοίκησης, αξιοποιήθηκαν κατάλληλα και έγιναν λαογραφικά μουσεία, εκθεσιακοί χώροι, χώροι στέγασης πολιτιστικών συλλόγων, κοινοτικά γραφεία, ιατρεία.

Υπάρχουν βεβαίως και αρνητικά παραδείγματα με πανέμορφα παραδοσιακά κτίρια που έχουν εγκαταλειφθεί στην μοίρα τους, κάποια από αυτά έχουν καταρρεύσει, ενώ κάποια άλλα τα εκμεταλλεύονται επιτήδειοι και τα χρησιμοποιούν ως αποθήκες, ως καφενεία κλπ

Ο Δήμος Ζηρού, εξ αιτίας της διαχρονικής μείωσης του μαθητικού δυναμικού στην ύπαιθρο, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στο οποίο πολλές κοινότητες του διαθέτουν τέτοια κτίρια, τα οποία χρήζουν προστασίας και αξιοποίησης.

Στο παρελθόν και συγκεκριμένα την προηγούμενη 10ετία, έγιναν κάποιες πρώτες προσπάθειες παρέμβασης, είτε από τη Νομαρχία επί των ημερών μου, είτε επί Δημαρχίας Μιχάλη Κατραχούρα, οι οποίες όμως δεν έτυχαν κάποιας ανάλογης συνέχειας.

Θεωρώ ότι σ’ αυτή τη φάση ο Δήμος, στην περιουσία του οποίου ανήκουν όλα τα σχολικά κτίρια, θα μπορούσε να αναλάβει μια πρωτοβουλία και να σχεδιάσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα παρεμβάσεων, σε βάθος 10ετίας.

Κατ’ αρχήν να γίνει μια πλήρης καταγραφή όλων των σχολικών κτιρίων (Δημοτικών και Γυμνασίων-Λυκείων) που υπάρχουν διάσπαρτα στις κοινότητες του Δήμου και να ιεραρχηθούν με βάση την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Σε δεύτερη φάση να δρομολογηθεί μια ευρύτατη διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, προκειμένου με συναίνεση να καθοριστεί η χρήση για την οποία προορίζεται το καθένα.

Και τέλος να αναζητηθούν τα αναγκαία χρηματοδοτικά εργαλεία, που θα υποστηρίξουν όλες τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης, ανακαίνισης και ανάδειξης των κτιρίων αυτών, με ανάπλαση των αύλειων χώρων, δημιουργία νέων χώρων υγιεινής και ότι άλλο χρειαστεί ώστε να γίνουν ασφαλή και λειτουργικά ως προς τη νέα τους χρήση .

Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι κατά καιρούς προκηρύσσονται ανάλογα προγράμματα για την αξιοποίηση παρόμοιων κτιρίων με Ευρωπαϊκούς ή Εθνικούς πόρους. Προγράμματα που μπορεί να μετατρέψουν τα ξεχασμένα αυτά κτίρια σε «κυψέλες» πολιτισμού και ιστορίας, σε αίθουσες πολλαπλών χρήσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων, αλλά ακόμη και σε ξενώνες για τουριστική δραστηριότητα.

Αναφέρω ενδεικτικά τα ολοκληρωμένα σχέδια ανάπλασης οικισμών υπαίθρου, τα Leaders, το Πράσινο Ταμείο, κλπ.

Απομένει η Δημοτική Αρχή να επιδείξει την ανάλογη ευαισθησία και σύντομα να δούμε πολλά απ’ αυτά τα παλιά σχολικά κτίρια να γεμίζουν και πάλι με ζωή , με φωνές και με τραγούδια.....

ΥΓ: Ο Βασίλης Ιωάννου διετέλεσε Νομάρχης και Βουλευτής νομού Πρέβεζας