Ο ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ του Γρηγορίου του Ε΄ - του Θεόφιλου Σπυράκου

            Γράφει ο Θεόφιλος Σπυράκος

Καί όταν τό χέρι εχόρτανε, κι έπεφτε στομωμένο

νά ξανασάνη, τό σπαθί στήν θήκη ξαπλωμένο

εφώναζε ο αντίλαλος... Χτυπάτε πολεμάρχοι,

απ΄άκρη σ΄άκρη Χαλασμός... Κρεμούν τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ. 

 

Τιμάμε σήμερα 10 Απριλίου, αγαπητοί συνέλληλες, την ΜΝΗΜΗ και την ΘΥΣΙΑ του μεγάλου ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ - Αγίου και οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄ τόν οποίον η Ελλαδική εκκλησία, σε ειδική συνεδρία της ΙΕΡΑΣ συνόδου ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕ στις 8/4/1921.

Τιμάμε τον πρώτο εθνομάρτυρα του ξεσηκωμού του 1821 τον οποίον οι Τούρκοι απαγχόνισαν, ως τον αρχηγό και ΥΠΕΥΘΥΝΟ αυτής της επαναστάσεως του γένους μας.
    Τα τελευταία όμως χρόνια παριστάμεθα μάρτυρες μιάς υπόπτου προελεύσεως και συντονισμένης επιθέσεως εναντίων των ΗΡΩΩΝ και ΙΕΡΩΝ του Έθνους από ανθελληνικά κέντρα που χρησιμοποιούν αφελείς και εμπαθείς ρηχούς ΄΄επιστήμονες΄΄ που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικοί προσπαθώντας να αποδομήσουν κάθε τί ΕΘΝΙΚΟ από την ιστορία μας, με πρώτο στόχο την ΟΡΘΟΔΟΞΗ εκκλησία μας και τα στελέχη της.
    Εστιάζουν την ανθελληνική τους δράση σε δύο κορυφαίους της νεότερης ιστορίας μας. Τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ Πατριάρχη ΓΡΗΓΟΡΙΟ τον Ε΄ και τον ΔΕΣΠΟΤΗ των παλαιών Πατρών ΓΕΡΜΑΝΟ, ΌΧΙ τυχαίως βέβαια.
    Ας δούμε λοιπόν εμείς σήμερα επ΄ευκαιρίας του εορτασμού των 200 χρόνων, ποιός είναι αυτός ο Πατριάρχης;  Τί προσέφερε στο Έθνος και την Ελλάδα; Γιατί τον τιμά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και γιατί τον πολεμά αυτή η ασήμαντη μειοψηφία.

    Μετά την μαύρη εκείνη Τρίτη του 1453 που ακούστηκε σε ολόκληρο το ελληνικό Έθνος αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, η τρομερή κραυγή....ΕΑΛΩ η ΠΟΛΙΣ, σχεδόν όλοι οι Έλληνες που αποτελούσαν την τότε άρχουσα τάξη και μπορούσαν ...έφυγαν στην Ευρώπη για να γλυτώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους, ακολουθούμενοι από τους ΄΄πνευματικούς΄΄ άνδρες της εποχής.
    Εδώ στο σκλαβωμένο Βυζάντιο, την έρμη αυτή πατρίδα, έμειναν μόνοι οι απλοί Έλληνες, με την ελπίδα στην καρδιά ότι ΄΄...πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι΄΄.
    Όμως όχι, δεν είχαν φύγει όλοι, δεν είχαν λιποτακτήσει όλοι, δεν τους είχαν εγκαταλείψει  όλοι. Κάποιοι ήταν εδώ, δίπλα τους, στηρίζοντάς τους στα δύσκολα.
    Ήταν η Ελληνική ΟΡΘΟΔΟΞΗ εκκλησία με την κορυφή της τον οικουμενικό Πατριάρχη της έως τον τελευταίο της καλόγερο.
    Έχοντας πλήρη συναίσθηση της αποστολής της και του ρόλου της, ιεραρχώντας τις ανάγκες των πιστών που δημιούργησαν οι νέες συνθήκες, έμεινε ακλόνητη δίπλα στο ποίμνιό της με πρώτο στόχο την ΕΠΙΒΙΩΣΗ του ΓΕΝΟΥΣ. Έπρεπε πρώτα να ζήσει ο Έλληνας και κατόπιν να διατηρήσει την καταγωγή του, την πίστη του, την γλώσσα του, την ιστορία και τις παραδόσεις του. Έργο τεράστιο και δύσκολο.
 Όμως τα κατάφερε.
Τα διατήρησε όλα αυτά τα συνθετικά εθνικά στοιχεία και κατόπιν οραματίστηκε την λευτεριά του. Εξάλλου αν είχαν πεθάνει οι Έλληνες τί πρακτική αξία θα είχαν τα άλλα;
    Αυτό το κατάφερε η εκκλησία μας, χωρίς βοήθεια από κανένα φίλο, με πίστη και υπομονή, με κουράγιο και ελπίδα.
    Έτσι περνώντας τα δύσκολα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, κουρασμένοι και μόνοι, αλλά όχι απογοητευμένοι καί αποφασισμένοι φθάσαμε στο έτος 1818 που μετά απο πολλές ταλαιπωρίες ανήλθε για τρίτη και τελευταία φορά στον οικουμενικό θρόνο η εξαιρετική φυσιογνωμία του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε'.
    Ο κατά κόσμον Γεώργιος, γιος των φτωχών αγροτών από την Δημητσάνα, Ιωάννη και Ασημίνας Αγγελοπούλου, είχε γεννηθεί το 1746 στην θρυλική αυτή κωμόπολη της Αρκαδίας και εμαρτύρησε στις 10 Απριλίου 1821 στην Πόλη, την πρωτεύουσα του Ελληνισμού, την Θεοσκέπαστη Κωνσταντινούπολη.
    Ο μικρός Γεώργιος, φιλομαθής, σπούδασε πρώτα στην σχολή της Δημητσάνας, διατηρώντας σχέσεις με την Ιερά Μονή των Φιλοσόφων, και μεγαλώνοντας πάει στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στις Στροφάδες όπου εχρίσθη μοναχός υπό το όνομα Γρηγόριος.
    Το 1765 μαθητεύει στην  Αθήνα δίπλα στον σπουδαίο Ιεροκήρυκα και Θεολόγο-Φιλόσοφο από την Ήπειρο, Δημήτριο Βόδα και δύο χρόνια αργότερα συνεχίζει τις σπουδές του στην περίφημη Πατμιάδα σχολή. Τελειώνοντας, καλείται από τον Μητροπολίτη  Προκόπιο να μεταβεί στην Σμύρνη όπου χειροτονείται διάκος και κατόπιν Αρχιδιάκος της μητροπόλεως.
Εδώ συνεχίζει τις σπουδές του στην μεγάλη ιερατική ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ σχολή της ελληνικής μεγαλουπόλεως της Σμύρνης.
    Το 1775 ο Προκόπιος ανέρχεται στον οικουμενικό θρόνο και πρίν φύγει για την Πόλη παραχωρεί την θέση του στον εκλεγμένο μητροπολίτη Γρηγόριο.
    Από την θέση του ποιμενάρχου παρουσιάζει τεράστιο κοινωνικό και θεολογικό έργο που τον κάνει πασίγνωστο στον εκκλησιαστικό χώρο, με συνέπεια την 1/5/1797 και μετά τον θάνατο του Γερασίμου του Γ΄ να εκλεγεί ομοφώνως στον οικουμενικό Θρόνο ως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Ε΄.
    Όμως εξ αιτίας των εθνικών θέσεων και απόψεών του οι Τούρκοι τον αναγκάζουν εις παραίτηση  το 1798.
    Στις 24/9/1806 και μετά τον θάνατο του Καλλινίκου Ε΄ ξαναεκλέγεται στον Οικουμενικό θρόνο εν μέσω λαϊκού ενθουσιασμού, αλλά δύο χρόνια αργότερα στις 10/7/1808 με αφορμή τις ταραχές σε Ήπειρο και Κωνσταντινούπολη οι Τούρκο θεωρώντας τον ως υπαίτιο τον αναγκάζουν ξανά σε παραίτηση και εξορία, πρώτα στην Χαλκηδόνα, και κατόπιν στην Δράμα και το Άγιο Όρος, όπου ο Γρηγόριος συνεχίζει τις σπουδές του στην περίφημη ΑΘΩΝΙΑΔΑ σχολή.
    Η ταλαιπωρία και ο βίος του πλησιάζει προς το τέλος του, όταν για τρίτη και τελευταία φορά στις 15/12/1818 ξαναεκλέγεται οικουμενικός πατριάρχης ως το μαρτυρικό του τέλος.
    Στο ΄Αγιο Όρος μυείται και στην φιλική εταιρία έχοντας πλέον διπλά καθήκοντα, αυτά του Οικουμενικού θρόνου και την προετοιμασία της εθνικής επανάστασης μεσα στην έδρα του κατακτητή. Έργο δύσκολο και πολύ υπεύθυνο. Οι όποιες λάθος ή βιαστικές κινήσεις του πλέον μετρούσαν διπλά σε συνέπειες για το σκλαβωμένο γένος.
    Βεβαίως οι κινήσεις για τον ξεσηκωμό ήταν αποφασισμένες και συγκεκριμένες από τους φιλικούς, ποιες έπρεπε να γίνουν όταν ερχόνταν η ώρα, αλλά η ευθύνη ήταν δική του.
Ένα λάθος του και το αίμα των Ελλήνων θα έρρεε ποτάμι από τους κατακτητές.
    Οι φιλικοί μαζί του είχαν αποφασίσει ότι, αν ο Σουλτάνος του ζητούσε να αφορίσει την εξέγερση, αυτός έπρεπε να το κάνει, γιατί σε άλλη περίπτωση θα ακολουθούσαν σφαγές Ελλήνων.
    Η συμπεριφορά του έναντι του Σουλτάνου να ήταν υποκριτική και ουδέτερη, και δια τούτο είχαν ειδοποιηθεί οι δεσπότες και καπεταναίοι, που δεν έπρεπε να πειθαρχήσουν στα πατριαρχικά προστάγματα όποια και να ήταν ή έλεγαν, όπως δηλαδή και έγινε στην πράξη.
    Αρχές του 1821 ολόκληρο το υπόδουλο γένος ήταν σε συναγερμό, έτοιμο για τον ξεσηκωμό. Όλοι μιλούσαν ανοιχτά και θαρραλέα για το ΄΄ποθούμενο΄΄ που ερχόνταν μαζί με την βοήθεια των αδελφών χριστιανών από το βορρά, που δυστυχώς δεν έφθασε ποτέ.
    Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που εθεωρείτο το κέντρο της εξέγερσης, είχε τεθεί από τον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β΄ υπό στενή παρακολούθηση, αφού ο Γρηγόριος, αν και δεύτερος τή τάξει άρχοντας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εθεωρείτο ο πρώτος εχθρός και αντίπαλος του κράτους. Ήταν για τον Σουλτάνο ο αρχηγός της επανάστασης, καθότι το παρελθόν του ήταν ύποπτο, η συγγένειά του με τον παλαιών Πατρών Γερμανό γνωστή και η ανακάλυψη των αντιγράφων επιστολών του προς τους καπεταναίους τον καθιστούσαν πρώτο ύποπτο και ένοχο. Όλα αυτά είχαν προκαλέσει την οργή του Σουλτάνου που περίμενε την ώρα για να δράσει.
    ΄Όταν τέλος Φλεβάρη ξεσπά στην Μολδοβλαχία η επανάσταση του Αλέξανδρου Υψηλάντου, ο σουλτάνος καλεί τον πρώτο μωαμεθανό θρησκευτικό ηγέτη Σείχούλ-Ισλάμην και απαιτεί την άμεση έκδοση φετφά που να καλεί σε ιερό πόλεμο τους μουσουλμάνους εναντίον των Ελλήνων απίστων-γκιαούρηδων.
    Κατόπιν και υπό την απειλή των αντιποίνων ζητά από τον Γρηγόριο τον αφορισμό της εξέγερσης, ειδάλλως η οργή του θα ξεσπούσε στα κεφάλια των απίστων-γκιαούρηδων.
    Τώρα λοιπόν ήλθε η ώρα και ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ έπρεπε να αποφασίσει σωστά πρό του μεγάλου και φοβερού διλήμματος, και ευθύνης να γίνει ο ΙΔΙΟΣ αφορμή να σκοτωθούν χιλιάδες ομοεθνείς του, ή να εφαρμόσει το σχέδιο που είχαν συναποφασίσει με τους φιλικούς υπογράφοντας τον άνεϋ περιεχομένου ΄΄αφορισμό¨΄΄.
    Στέλνει λοιπόν στις 23 Μαρτίου 1821 ένα πατριαρχικό έγγραφο με το οποίο ενημερώνει τους χριστιανούς της Αυστροουγγαρίας ότι δεν συμφωνεί με την εξέγερση καλώντας τους να σταματήσουν. Λίγες μέρες αργότερα ο σουλτάνος ζητάει νέα απόφαση για όλους τους χριστιανούς της αυτοκρατορίας αφού είχε εξεγερθεί εν τω μεταξύ και ο Μωριάς, το οποίο και στέλνεται στις 27 Μαρτίου, μέσα στο οποίο δεν υπάρχει βεβαίως πουθενά η λέξη αφορισμός.
    Αυτά τα δύο Πατριαρχικά έγγραφα τα οποία υπογράφουν εκτός του Γρηγορίου και άλλοι είκοσι αρχιερείς μαζί με πενήντα έναν λαϊκούς, εξέχουσες προσωπικότητες της Πόλης όπως ο π.διοικητής της Βλαχίας Σκαρλάτος Καλλιμάχης και οι Κών/νος και Νίκος Μουρούζης μαζί με τους ηγέτες των συντεχνιών, αυτά λοιπόν τα χαρτιά ονομάζουν οι εχθροί του έθνους και του Γρηγορίου αφορισμούς και την υπογραφή τους προδοσία.
Αστειότητες από μικρούς και εμπαθείς κινούμενοι από κίνητρα ύποπτα και ανθελληνικά.
Εκατό έως διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση έρχονται ημιμαθείς μαρξιστές δηλώνοντας ιστορικοί να αλλοιώνουν την αλήθεια και τα γεγονότα, μόνο και μόνο για τις όποιες ιδεολογικές απόψεις τους. Τραγικό και για τους ίδιους και για την σημερινή μας κοινωνία, αφού δείχνει πως ούτε την ιστορία μελέτησαν, ούτε και η αλήθεια τους ενδιέφερε.
    Αν είχαν διαβάσει θα γνώριζαν ότι αυτοί οι ΄΄αφορισμοί΄ ήταν εικονικοί και συμφωνημένοι μεταξύ Γρηγορίου, Φιλικών και καπεταναίων όπως αναγράφεται σε πολλές αποδείξεις που θα παρουσιάσω παρακάτω.
    Όταν επίσης ένας πάρα πολύ έξυπνος και ωφέλιμος φαναριώτικος πολιτικός ελιγμός που έσωσε χιλιάδες Έλληνες από τον θάνατο και τα σκλαβοπάζαρα.
    Επίσης αυτά τα χαρτιά 12 μόλις μέρες μετά την εκδοσή τους, σε πολλές περιοχές δεν είχαν φθάσει ακόμη, είχαν ανακληθεί σε μυστική τελετή που έγινε από τον Γρηγόριο και τους ιεράρχες.
    Όμως αυτοί οι μεταγενέστεροι ΄΄ιστορικοί΄΄, ενώ κατηγορούν τον Γρηγόριο, δεν κάνουν νύξη για τους πολιτικούς που υπογράφουν και αυτοί, απόδειξη ότι στόχο έχουν όχι την αλήθεια, αλλά την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και τον ΓΡΗΓΟΡΙΟ. Ούτε λαμβάνουν υπ΄όψιν τους το εχθρικό περιβάλλον της πόλεως στο οποίο ο πρέσβης της Αγγλίας δήλωσε ότι η εξέγερση και οι δολοφονίες των τούρκων είναι καθαρά εσωτερικό θέμα της αυτοκρατορίας, ενώ ο Ρώσος χριστιανός και αδελφός μετά την διαγραφή του Υψηλάντη άφησε τους Τούρκους να κρεμάσουν πρώτα τον Πατριάρχη και κατόπιν έκανε διπλωματική διαμαρτυρία προς τον σουλτάνο.
Ψευτιά και υποκρισία από τους αιωνίους φιλότουρκους Ρώσους που ξεδιάντροπα δηλώνουν και ορθόδοξα αδέλφια μας. Φίδια κολοβά είναι αυτοί και όχι αδέλφια.
    Μάλιστα αυτοί οι πρέσβεις προτείνουν να ΦΥΓΑΔΕΥΣΟΥΝ οι ίδιοι τον Πατριάρχη μας στην Οδησσό ή στην Ιταλία ή όπου θέλει για να γλυτώσει τον βέβαιο θάνατό του, για να πάρει την παρακάτω πληρωμένη απάντηση, ΙΔΙΑ με αυτή που είχε δώσει το 1453 ο τελευταίος ΕΛΛΗΝ Αυτοκράτορας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.

    ΄΄...Μή με προτρέπετε εις φυγήν φίλτατοι, διότι μάχαιραν θα διέλθη τάς ρήμας της Κωνσταντινουπόλεως και τών λοιπών πόλεων των χριστιανικών επαρχιών.
    Υμείς επιθυμείτε, εγώ μεταμφιεσμένος να καταφύγω (αποχωρήσω)...;
ΟΥΧΙ.
Εγώ δια τούτο είμαι Πατριάρχης, όπως σώσω το έθνος μου.
Ο θάνατός μου ίσως επιφέρει μεγαλύτερην οφέλειαν από την ζωή μου.
Ναί, ας μην γίνω χλεύασμα των ζώντων. Δεν θα ανεχθώ ούτε εις τας οδούς της Οδησσού, της Κερκύρας ή της Αγκώνος να με δακτυλοδεικτούσιν λέγοντες:
ΙΔΟΥ Ο ΦΟΝΕΥΣ ΠΑΤΡΙΆΡΧΗΣ.΄΄
    Δεν έφυγε λοιπόν ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΗΣ Πατριάρχης μας. 'Έμεινε όρθιος, αντιμετωπίζοντας την καταιγίδα που ξέσπασε πάνω του ως πραγματικός Έλλην και ορθόδοξος  χριστιανός. Σαν καλός ποιμενάρχης θυσιάστηκε για τον λαό του.
Όμως για να αναρωτηθούμε στο όνομα της αλήθειας μιά στιγμή.
Μήπως έχουν κάποιο δίκιο αυτοί που κατηγορούν τον Γρηγόριο;
Μήπως πράγματι έκανε κάπου λάθος;
Ας ανατρέξουμε λοιπόν στους αγωνιστές της επανάστασης που έζησαν και έγραψαν τα γεγονότα στις μάχες και στα χαρτιά.
 Διότι ΜΟΝΟ αυτοί γνωρίζουν την αλήθεια. Αυτοί την έγραψαν με το αίμα τους.
    Γράφουν λοιπόν τότε οι:
29/1/1821.
Επιστολή του Αλέξανδρου Υψηλάντου προς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και η ίδια πρός  Σουλιώτες.
    ΄΄...Ο μέν Πατριάρχης βιαζόμενος παρά της Πόρτας σάς στέλνει αφοριστικά και Εξάρχους, παρακινώντας σας νά ενωθείτε με την Πόρτα. Εσείς όμως να τα θεωρείτε αυτά ΑΚΥΡΑ, καθότι γίνονται με την βίαν και δειναστείαν και ΑΝΕΫ της θελήσεως του Πατριάρχη΄΄.

29/1/1821.
Επιστολή του Θεοδωρου Κολοκοτρώνη προς τους καπεταναίους.
    ΄΄...Το αφοριστικό ήταν τέχνασμα και σιπλωματικός ελιγμός του Πατριάρχη μας κλπ΄΄

18/4/1821.
Επιστολή του Αναστασίου Εμ. Παππά προς τον αδελφό του Αθανάσιο Εμ Παππά.
    ΄΄... Οι εξορκισμοί δεν έχουν πέραση διότι είναι φτιαγμένοι κατά διαταγή του Σουλτάνου ΄΄.κλπ

Ο Τάκης Κανδηλώρος γράφει.
    ΄΄Ο Γρηγόριος ως αρχηγός κινδυνεύοντος Έθνους ώφειλλε να στέρξει μέτρον, όπερ έστω και προσωρινώς έσωζε τους ανίσχυρους και εμπεπιστευμένους αυτώ πληθυσμούς εκ της σφαγής΄΄. κλπ.

3/8/1864
ΡΗΓΑΣ ΠΑΛΑΜΙΔΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ λέει στην αγόρευσή του στην  Βουλή της Ελλάδος.
    ΄΄...Στις 14/3/1821 με προσκαλεί ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄στο Φανάρι όπου μού δίνει δύο πατριαρχικά έγγραφα, το ένα για τον παλαιών Πατρών Γερμανό και το άλλο για τον Μητροπολίτη Δανιήλ της Τριπόλεως λέγοντάς μου.
Εξεδώσαμεν αφορισμόν κατά τού ένοπλου γένους μας, απειλούμενοι και φοβούμενοι την σφαγήν του.
Πορεύεσθε προς Πελοπόννησον και αναγγείλατε εις Π.Π Γερμανόν και τους άλλους Ιεράρχας ότι η ευλογία εμού επί τα έργα τών χειρών του ελληνικού λαού.
Πολεμάτε τον ΑΓΑΡΗΝΟΝ.΄΄κλπ.
    Ο ίδιος ο Πατριάρχης σε επιστολή του προς τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη προτρέπει αυτόν να ηγηθεί του αγώνος για την λευτεριά, όπως και έπραξε κατόπιν ο μεγάλος Μανιάτης οπλαρχηγός.
    Σε άλλη επιστολή του προς τους δεσπότες Σαλώνων Ησαϊα, και Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ γράφει;
    ΄΄Κρυφίως υπερασπίσου τους αδελφούς μας, φανερόν δε άγνοιαν υποκρίσου, έστι δε ότε και επίκρινε τοις θεοσεβέσι αδελφοίς και αλλοφύλους ιδία΄΄. κλπ.
    Και μην ξεχνάμε και τον ελληνικό λαό πώς περιγράφει μέσα απο τις παροιμίες του το φοβερό κλίμα που επικρατούσε επί τουρκοκρατίας λέγοντας:
    ΄΄....Επίσκοπος κρεμασμένος, γράφει και ξεγράφει΄΄.


    Τα ίδια πάνω κάτω γράφουν για το θέμα και δεκάδες άλλοι σοβαροί ιστορικοί που έχουν στόχο μόνο την αλήθεια και την ιστορία όπως ο Ι. Φιλήμων, Απ. Βακαλόπουλος, Γ. Πιλάβιος, Ι. Χατζηφώτης, Μ. Οικονόμου Σπηλιάδης κ.α. Όμως και οι ξένοι συγγραφείς της εποχής εκείνης Τζ. Φίνλεϋ. Τ. Γκόρτον κ.α. που έζησαν τα γεγονότα αναφέρονται στον ήρωα εθνομάρτυρα με θαυμασμό για τον σπουδαίο του ρόλο.
Οι δε Τούρκοι στην ιστορία που διδάσκουν σήμερα στα σχολεία τους για το θέμα του απαγχονισμού του Πατριάρχη λένε ότι: ΄΄Ο Πατριάρχης και ο ανώτερος κλήρος ήταν η κεφαλή της επαναστάσεως των Ελλήνων΄΄.
    ΟΛΟΙ λοιπόν οι Έλληνες οπλαρχηγοί του 1821 στα απομνημονευματά τους, οι μετέπειτα συγγραφείς, Έλληνες και ξένοι ΤΙΜΟΥΝ και γράφουν για τον πρωτομάρτυρα του αγώνα και της επανάστασης Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ εξάροντας την προσφορά του και μόνο οι μαρξιστές προπαγανδιστές, γεννημένοι εκατό-εκατόν πενήντα χρόνια μετά την επανάσταση, αποκαλούν τον ΗΡΩΑ σάν προδότη... Ω καιροί, ώ ήθη...
Τα συμπεράσματα δικά σας φίλοι μου.
    Σαν σήμερα λοιπόν φίλοι μου που είναι ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ, την 10 Απριλίου 1821, αμέσως μετά την αναστάσιμη θεία λειτουργία οι τούρκοι συλλαμβάνουν τον Πατριάρχη μαζί με άλλους αρχιερείς, κηρύσσουν αυτόν έκπτωτο του θρόνου και τον φυλακίζουν. Το ίδιο απόγευμα τον απαγχονίζουν από την κεντρική Πύλη του Πατριαρχείου που παρέμεινε επί ένα τριήμερο εξευτελιζόμενο το ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ του από τον όχλο.
Στον λαιμό του κρέμασαν ένα σουλτανικό φιρμάνι που εξηγούσε τους λόγους αναφέροντας.

    ΄΄...Ο άπιστος Πατριάρχης τών Έλλήνων, αδύνατον νά θεωρηθεί αλλότριος των στάσεων του Έθνους του...Αλλ΄έξ αιτίας, της διαφθοράς της καρδίας του ουχί μόνον ΔΕΝ ειδοποίησε, ούδ΄επαίδευσεν τους απατηθέντες, αλλά κάθ΄όλα τα φαινόμενα ήτο και ο ίδιος αυτός ως ΑΡΧΗΓΟΣ, μυστικώς συμμετάσχων της επαναστάσεως.
    Είμαθα πληροφορημένοι ότι εγεννήθην εις Πελοπόννησον και ότι είναι συνένοχος όλων τών αταξιών όσας οι αποπλανηθέντες ραγιάδες έπραξαν κατά την επαρχίαν Καλαβρύτων. Ούτος λοιπόν είναι αιτία του παντελούς αφανισμού του οποίου μέλλει διά της θείας βοηθείας να πάθωσιν οι αποπλανηθέντες ραγιάδες.
    Επειδή δε εβεβαιώθημεν πανταχόθεν περί της προδοσίας του, όχι μόνον εις βλάβην της Υψηλής Πύλης αλλά και στον όλεθρο του ιδίου του Έθνους, ανάγκη ήτο να λήψει ο άνθρωπος αυτός από προσώπου γής και δια τούτο ΕΚΡΕΜΑΣΘΗ πρός σοφρωνισμόν των άλλων΄΄.
    Περνώντας οι τρείς ημέρες αγοράζουν το ΙΕΡΟ του λείψανο οι εβραίοι έμποροι Μπιταχί, Μουτάλ και Λεβί, οι οποίοι αφού το περιφέρανε στα στενά της Κωνσταντινουπόλεως προς διασκέδαση και χλεύη του όχλου, πετούν αυτό στον Κεράτιο κόλπο. Όμως θεία τύχη αγαθή ο κεφαλλονίτης πλοίαρχος Νικόλαος Σκλάβος που περνούσε αναγνώρισε τον Άγιο Πατριάρχη μας, περιμάζευσε αυτό μεταφέροντάς τον στην Αγία Τριάδα της Οδησσού όπου και παρέμεινε ενταφιασμένος ως το 1871 που το ελλαδικό κράτος μετέφερε τα ΑΓΙΑ ΟΣΤΑ του στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών πού ευρίσκονται ακόμη με μαρμάρινη νάρθηκα.
    Η ΑΓΙΑ ΠΥΛΗ όπου εκρεμάσθη ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΑΣ παραμένει ακόμη ΚΛΕΙΣΤΗ αναμένοντας το ποθούμενο, ΄΄πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι΄΄.
    ΈΛΛΗΝΕΣ,
όσοι απο σάς αφιερώσατε λιγο χρόνο να διαβάσετε αυτά τα ελάχιστα για τον βίο του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη μας, να ξέρετε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα εμείς που πιστεύουμε στο έθνος των Ελλήνων να επιτρέψουμε να κυριαρχήσει η ύβρις, η αγνωμοσύνη και η παραχάραξη της εθνικής μας ιστορίας.
    Η ΔΟΞΑ του εθνομάρτυρα Πατριάρχη είναι δόξα και τιμή στο ίδιο μας τον ΕΘΝΟΣ.
Στους προγόνους και παπούδες μας. Σε μάς τους Ίδιους.
Πρέπει και οφείλουμε να προστατεύσουμε τα ΙΕΡΑ και τους ΗΡΩΕΣ μας απο τους λασπολόγους, αρνητές, πράκτορες και απάτριδες γιατί έτσι προστατεύουμε την ιστορία και την ΑΛΗΘΕΙΑ.
    Χτυπάτε λοιπόν Ελληνες, με όπλα την πίστη στα ιδανικά μας και την θρησκεία μας, τον αγώνα μας για την εθνική αλήθεια, όλους αυτούς τους ύποπτους.
    Θυμηθείτε μόνο τους στίχους του εθνικού μας ποιητή ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ που έγραψε και απαγγέλθηκε για πρώτη φορά στο άγαλμά του που είναι μπροστά από το πανεπιστήμιο Αθηνών, αφιερωμένο στον ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ Πατριάρχη ΓΡΗΓΟΡΙΟ τον Ε΄.
            Το μάρμαρο μένει βουβό..και θέ νά μείνει ακόμα
            ποιός ξέρει ως πότε αμίλητο το νεκρικό σου στόμα...
            κοιμάται και ονειρεύεται...και τότε θα ξυπνήση
            όταν στά δάση, στά βουνά στα Πέλαγα βροντήση
            το φοβερό μας κήρυγμα...
            Χτυπάτε ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΙ...
            Μήν λησμονείτε το σχοινί...
            Παιδιά του ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ...

Χρόνια πολλά ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ στον ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟ τον Ε'