Το εκλογικό νομοσχέδιο για την Αυτοδιοίκηση, μόνο μεταρρύθμιση δεν αποτελεί

Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου

 Τελικά και παρά τις όποιες προσδοκίες καλλιεργούνταν, ο νέος εκλογικός νόμος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μόνο μεταρρύθμιση δε μπορεί να χαρακτηριστεί.

Άλλωστε  η  ΝΔ ήταν διαχρονικά αντίθετη με όλες τις μεταρρυθμίσεις που θεσμοθετήθηκαν στο χώρο της Αυτοδιοίκησης...

 Η πολύμηνη καθυστέρηση με τη δήθεν “διαβούλευση” και το κομματικό παζάρι, το μόνο που κατάφερε ήταν να υιοθετηθεί στο σύνολό της η αρχική πρόταση του Υπουργείου, το οποίο ουσιαστικά έκοψε και έραψε ένα εκλογικό σύστημα, κατά πως θεωρεί ότι βολεύει το Κυβερνών κόμμα…

 Η Κυβέρνηση , όπως άλλωστε έκαναν και οι προηγούμενες, ψηφίζει και θα εφαρμόσει στις εκλογές του 2023 ένα νόμο, που θεωρεί ότι συγκεκριμένες διατάξεις του θα ευνοήσουν τους κομματικούς της υποψήφιους (φανερούς και κρυφούς).

  Όπως, όμως έχει δείξει η πρόσφατη πολιτική ιστορία, "όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου , πέφτει ο ίδιος μέσα"…

 Για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστεψα ποτέ ότι στο αρχικό σχέδιο θα υπάρξουν βελτιώσεις, από τη στιγμή που οι προσκείμενες στην Κυβέρνηση ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ, αλλά και οι κατά τόπους ΠΕΔ, είχαν υιοθετήσει τις βασικές επιλογές της Κυβερνητικής πρότασης.

Υπενθυμίζω τις βασικές αλλαγές που προωθούνται από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο σύντομα ψηφίζεται:

1.Επανέρχεται η 5ετής θητεία.

2.Τίθεται όριο εκλογής από τον πρώτο γύρο, το ποσοστό 43% συν μία ψήφο και πλαφόν 3% για τους συνδυασμούς, προκειμένου να εκλέξουν συμβούλους.

3.Ο νικητής των εκλογών εξασφαλίζει τα 3/5 των μελών του συμβουλίου. 4.Καταργείται η ξεχωριστή κάλπη για τις κοινότητες και οι υποψήφιοι πρόεδροι και τοπικοί σύμβουλοι θα πρέπει να εντάσσονται στα ψηφοδέλτια των υποψήφιων Δημάρχων.

5.Μειώνεται ο αριθμός των συμβούλων, αλλά αυξάνεται ο αριθμός των υποψηφίων.

 Έχω, τόσο από  το μικρόφωνο, όσο και από σχετική αρθρογραφία μου, από τον προηγούμενο Γενάρη καταγράψει συγκεκριμένες διαφωνίες επί των Κυβερνητικών προτάσεων, οι βασικότερες των οποίων είναι:

1. Η εκλογή Δημάρχου-Περιφερειάρχη, από την πρώτη Κυριακή, με ποσοστό 43%, καθώς οδηγεί σε Διοικήσεις μειοψηφίας.

2.Η κατανομή των συμβούλων, με την οποία η παράταξη που κερδίζει τις εκλογές, ανεξάρτητα του ποσοστού που έλαβε στον 1^ο γύρο ,καταλαμβάνει τα 3/5 των συμβούλων.

3. Η κατάργηση της ξεχωριστής κάλπης στις Κοινότητες.

 4. Η «υπέρμετρη» αύξηση των υποψηφίων έως 150 % και η σημαντική αύξηση των παραβόλων, κ.α.

Η  μεγαλύτερη όμως ένσταση είναι ότι, για μια ακόμη φορά, παραπέμπονται στις καλένδες οι αναγκαίες αλλαγές στον τομέα των αρμοδιοτήτων , μεταξύ του κεντρικού κράτους και των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, που αποτελεί αδήριτη ανάγκη των καιρών και πάγιο αίτημα της Αυτοδιοίκησης.

Παρ’ ότι οι Κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη, δεσμεύονται ότι θα αντιμετωπίσουν αυτή την μεγάλη εκκρεμότητα, δυστυχώς καμιά δεν δείχνει διάθεση για να προχωρήσει σε μια γενναία Αποκέντρωση με Αυτοδιοίκηση.

Και φαντάζει αν μη τι άλλο υποκριτικό το ερώτημα που έθεσε ο τομεάρχης Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Ζαχαριάδης: “Πως είναι δυνατόν να συζητάμε εκλογικό σύστημα χωρίς να έχουμε συζητήσει την αναδιάταξη των αρμοδιοτήτων για τους ΟΤΑ που τόσες φορές έχει εξαγγελθεί;”, όταν είναι γνωστό, στον κατά τ’ άλλα συμπαθή Βουλευτή, ότι πριν 3 χρόνια και η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δια του Υπουργού Πάνου Σκουρλέτη, έκανε ακριβώς τα ίδια και παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες του…

Σε κάθε περίπτωση, το Κεντρικό κράτος οφείλει το συντομότερο  να προχωρήσει στο ξεκαθάρισμα και την πραγματική αποκέντρωση  αρμοδιοτήτων.

Άλλωστε η πρόσφατη κρίση της πανδημίας απέδειξε ότι αυτές οι αλλαγές  επιβάλλεται να γίνουν παράλληλα με την προώθηση της οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ και την ενίσχυση της καταστατικής θέσης των Αιρετών.

Τέλος επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, ότι επιβάλλεται να θεσπιστεί επιτέλους και στη χώρα μας ο περιορισμός του αριθμού των θητειών για όλους τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης..