Τις γυναίκες της Ελλάδας που  μέσα από την αυτοθυσία τους  πέρασαν στην  αθανασία, θα τιμήσουν  η Περιφερειακή Ενότητα, ο Δήμος Πρέβεζας και οι Τοπικές Κοινότητες Καμαρίνας, Κρυοπηγής και Ωρωπού  σε μια μεγάλη εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10  Οκτωβρίου στον Ιερό Βράχο του Ζαλόγγου με τίτλο: “Τιμὴ στην αυτοθυσία της Ελληνίδας”.

Σύλλογοι από κάθε γωνιά της χώρας θα παρουσιάσουν δρώμενα και αναφορές από τις  “δικές τους” γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν σε γκρεμό , συχνά μαζί με τα παιδιά τους, παρά να υποστούν την σκλαβιά και την ατίμωση.

Στις 10.15 στον Ιερό Βράχο του Ζαλόγγου θα πραγματοποιηθεί   κατάθεση στεφάνων από τις επίσημες αρχές του τόπου και τους προσκεκλημένους , θα ακολουθήσει ολιγόλεπτη αναφορά των γεγονότων από εκπρόσωπο του Δήμου ή του Συλλόγου κάθε περιοχής και απόδοση τιμών από τους Σουλιώτες-Σώμα Απόδοσης  Τιμών και Ιστορικής Αναβίωσης.

Θα ακολουθήσει στην πλατεία της Καμαρίνας (ώρα  13:00) δρώμενο και παραδοσιακοί χοροί από τους προσκεκλημένους  Συλλόγους.

Στην εκδήλωση  θα παραβρεθούν  ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πομάκων Ξάνθης, ο Εξωρραϊστικός-Πολιτιστικός Σύλλογος Ν.Σαμψούντας  “Η Αμισσός”,  το Σώμα Απόδοσης Τιμών και Ιστορικής Αναβίωσης “Σουλιώτες”,  χορευτικό από τον Δήμο Γ.Καραϊσκάκη Άρτας, το Λύκειο Ελληνίδων Νάουσας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Πυρσός” Νάουσας  και Ομιλος Περιβάλλοντος και Πολιτισμού Νάουσας “ η Αράπισσα”,χορευτικό από τον Δήμο Καλαμάτα  Μεσσηνίας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος  “Αναγέννησις” Ακράτας, η Χιακή  Ενωση Ελευσίνας και το Χορευτικό Δήμου Πρέβεζας.

Τα γεγονότα στα οποία θα γίνουν αναφορές είναι:

·      Στα Πομακοχώρια της Θράκης, την περίοδο του βίαιου εξισλαμισμού 16ος -17ος αιώνας, μικρές Πομακοπούλες προτιμούσαν να γκρεμιστούν από τους βράχους για να αποφύγουν την σύλληψη από τους Τούρκους. Οι απότομοι αυτοί βράχοι ονομάζονται «Μόμτσκι Κάμεν – ο βράχος του κοριτσιού.

·      Το 1860, στην Μπάφρα του Πόντου, 40 περίπου γυναίκες έπεσαν από την κορυφή του Κάστρου  του Αλύ ( μετέπειτα «Κιζ Καλεσί») για να μην πέσουν ζωντανές στα χέρια του Χασάν Αλήμπεη.

·      Τον Δεκέμβριο του 1803, στο Ζάλογγο, 60 περίπου Σουλιώτισσες με τα παιδιά στην αγκαλιά  έπεσαν στον γκρεμό για να μην σκλαβωθούν στον Βελή Πασά, γιό του Αλή Πασά.

·      Τον Απρίλιο του 1804, στην Ι. Μ. Σέλτσου, 250 περίπου γυναικόπαιδα Σουλιωτών γκρεμίστηκαν σε βάραθρο 300 μέτρων , αφήνοντας τα κορμιά τους στον Ασπροπόταμο για να μην γίνουν σκλάβες στα χαρέμια του Αλή Πασά.

·      Στις 22 Απριλίου του 1822, 13 Ναουσαίες έπεσαν στον ποταμό Αράπιτσα, πεθαίνοντας  ελεύθερες αφού  δεν  αιχμαλωτίσθηκαν ποτέ από τους Τούρκους του Εμπού Λουμπούτ Βαλή της Θεσσαλονίκης.

·      Τον Μάιο του 1826, στην Χορηγόσκαλα Μεσσηνίας, μεγάλος αριθμός γυναικών, αφού έδωσε άνιση μάχη με τις ορδές του Ιμπραήμ, έπεσαν στον γκρεμό.

·      Τον Μάιο του 1826, μετά την πυρπόληση της Αγίας Λαύρας, στο Καστράκι κοντά στο χωριό Σόλο της Νωνάκριδος Αχαϊας, δεν ήταν λίγες εκείνες οι γυναίκες που προτίμησαν να πέσουν με τα μωρά τους από τα βράχια, για να μην πιαστούν αιχμάλωτες από τους Τουρκοάραβες.

·      Στίς 30 Μαρτίου 1822 κατά την σφαγή της Χίου από τους Οθωμανούς , χιλιάδες άνδρες και γυναίκες συσσωρεύτηκαν στόν Μελανιό. Εκεί πολλές γυναίκες με τα παιδιά τους από την άκρη του γκρεμού (Κάβο Μελανιός) έπεσαν στην θάλασσα για να γλυτώσουν την ατίμωση και την δουλεία. Το ίδιο συνέβη και στο χωριό Ανάβατος, όπου κατακρημνίστηκαν στα απότομα βράχια.